อาการเธอฟ้องมาจากสายตา ว่าทุกอย่างมันเริ่มเปลี่ยน จากวันที่ฉันได้บอกรัก
ฉันเองที่ล้ำเส้นความสัมพันธ์ มันคิดไกลเกินเพื่อนกัน จนเธอทำตัวห่างกันไป
* จะขอให้ฉันนั้นเป็นเหมือนเดิม รู้ไหมว่าฝืนใจมาก แค่ไหน
ต้องคอยห้ามใจเท่าไร ไม่เคยจะทำง่ายดาย ก็บอกตรงๆ ก็คงยินยอมปล่อยใจพ่ายแพ้
** ให้กลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีกแล้ว แม้ยื้อความจริงเท่าไร ก็ตาม
เหนื่อยทุกครั้งที่คอยห้ามใจ ฉันหลอกตัวเองให้คิดแค่เพื่อนไม่ไหว
ถึงรู้ว่าตอนสุดท้าย อาจทำให้ฉันเสียเธอ ช้ำใจยังไงต้องรับมัน
ฉันคิดกับเธอแค่เพื่อนคนนึง ไม่ได้จริงๆ
ไม่เคยเรียกร้องให้เธอรักคืน พอเข้าใจในที่ยืน ขอบเขตทำได้แค่แอบรัก
และทุกวันนี้ก็คอยระวัง กลัวว่าเธอจะยิ่งเกลียด จนมองหน้ากันไม่ได้เลย
( * ,** )
กลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีกแล้ว ยิ่งฉันยิ่งวิ่งหนีความจริงเท่าไร ก็ตาม
เหนื่อยทุกครั้งที่คอยห้ามใจ ฉันหลอกตัวเองให้คิดแค่เพื่อนไม่ไหว
ถึงรู้ว่าตอนสุดท้าย อาจทำให้ฉันเสียเธอ ช้ำใจอย่างไงต้องรับมัน
ฉันคิดกับเธอแค่เพื่อนคนนึงไม่ได้จริงๆ ฉันคิดกับเธอแค่เพื่อนคนนึง ไม่ได้จริงๆ