หนูน้อยที่ฉันเคยได้เจอ เธอเอาแต่เที่ยวเล่นซนบางทีถูกเพื่อนเธอรังแก แพ้เขาเธอก็มักจะงอแง ก็เอาแต่ร้องไห้โฮ หากว่าโตจะสู้ไม่ยอมกัน
แพ้แล้วพูดแล้วก็ผ่านไป ไม่นานก็ลุกขึ้นมาลืมเรื่องเก่า เล่นไปวันวัน ฟ้าใสเธอก็ยิ้มไปกับมัน มันเป็นสวรรค์ของวัยเด็ก ที่เรื่องในใจไม่คิดจะจำ มองเธออย่างชอบใจ มีคำอยากพูดไป ก็คือ
หนูน้อยเอยน่าอิจฉาเหลือเกิน ที่เธอช่างเพลิดเพลินไปกับชีวิต หนูน้อยเอย ในสมองของเธอไม่มีเรื่องวุ่นวายให้ต้องครุ่นคิดช่างน่าสนุก
แล้วฉันได้เห็นเธอ เติบโต จนเป็นดอกไม้แรกบาน มีคนเด็ด ขึ้นมาเชยชม แล้วถึงวันที่เขาไม่อยากดม ก็เพียงแค่ทิ้งทิ้งเธอไปได้แต่ ความผิดหวังเป็นรางวัล
รีบร้อนคว้ารักที่ผ่านมา เธอเลยต้องเสียน้ำตาจนใจเจ็บทรมาน ครั้งนี้เธอต้องจำไปอีกนาน ทำไมมันคิดว่าช่างมัน เธอกลับมาเป็นเด็กน้อยดีกว่าไหม มองเธออย่างเห็นใจ มีคำอยากพูดไป ก็คือ
() สาวน้อยเอย มองกลับไป เมื่อวานจะเจอโลกของเธอน่าสนุกนัก สาวน้อยเอย เธออย่ามัวเสีย ใจแค่เธอเลิกวุ่นวายไปกับความรัก