เนื้อเพลง วันที่กูลาออก หมวดแวน
มีเรื่องราวจะมาบอก
วันที่กูนะลาออก
มีแค่เมียมีแค่หมา
มีบ้านเมียไว้ซุกหัวนอน
วันที่ดาวกูต้องถอด
คำปลอบโยนไม่ต้องหรอก
บอกตัวเองว่ายังไหว
กูต้องไปและกูต้องต่อ
เพราะว่าชีวิตก็เท่านั้น
มึงได้ใช้มันคุ้มหรือยัง
กูถามตัวเองทุกวันที่ลืมตาตื่น
อยากเป็นตัวเองหรือว่าคนอื่น
เพราะว่าสุดท้ายก็เท่านี้
เหลือเพียงผงเถ้าถ่านธุลี
ลองคิดให้ดีว่าไอ้ยศฐาที่แบกกันมา
มันคุ้มกันหรือเปล่า
เออ เพราะมีแค่ God ที่ Judge กู
ปัญหามันซัดกูแต่ว่ากูใหญ่กว่าปัญหาและ
สุดท้ายนี่คือชีวิตกู
กูให้คุณค่าตัวเองมากกว่าเครื่องแบบหรือยศฐา
ไม่เสียใจพรรณาให้ห่าเหวอะไรทั้งนั้น
ที่ผ่านมาเป็นแค่เปลือกชีวิตจริงหลังจากนั้น
ถึงกูจะต้องปีนป่ายขึ้นไปบนเขาอีกสิบชั้น
แต่ทุกวันมีความหมายที่ยังตื่นมาเป็นตัวฉัน
ฉันใดฉันนั้นฉันไม่หันหลังกลับ
จะเอาความฝันสลักหลังจนกว่าร่างฝังดับ
ไม่มีวันหรอกวันที่ฉันฝันดับ
แม้ในยามหลับฝันยังเดินหน้าไม่หันกลับ
จับอุปสรรคเอามาทำอุปกรณ์
ไม่นอนรอโชคชะตามาโปรดสัตว์ใส่ฉลอม
ทางมันโคตรแคบแต่กูวิ่งแบบคะนอง
กูชอบปะลองกับปัญหามันทำให้กูตกตะกอน
แม้วันนี้กูตะกาย แต่วันหน้ากูสบาย
เพราะว่าชีวิตก็เท่านั้น
มึงได้ใช้มันคุ้มหรือยัง
กูถามตัวเองทุกวันที่ลืมตาตื่น
อยากเป็นตัวเองหรือว่าคนอื่น
เพราะว่าสุดท้ายก็เท่านี้
เหลือเพียงผงเถ้าถ่านธุลี
ลองคิดให้ดีว่าไอ้ยศฐาที่แบกกันมา
มันคุ้มกันหรือเปล่า
กูแค่เล่นดนตรีตามพ่อ
ดนตรีมันเยียวยากูทั้งทางตรงและทางอ้อม
แต่วันนึงกูถึงบางอ้อ
ดนตรีมันเลี้ยงกูได้ พากูไปไกลถึงทางรอด
และฝันกูไม่เคยมอดเพราะกูฟังเสียงในใจกู
ทางไหนที่พอไปได้กูพร้อมจะวิ่งแล้วไปดู
โอกาสคือทองคำ กูท่องจำแล้วคลำทาง
กูเลือกรับเงินจากเพลงแล้วทิ้งเงินจากบำนาญ
ตั้งแต่กูลาออกกูบอกตัวเองต้องวิ่งไว้
ปัญหาคือยาดีแค่มึงต้องแก้แล้วนิ่งไว้
ถ้ายังอยากมีแดกแค่มึงต้องทำแล้วดิ้นไว้
เป้าหมายมันอยู่บนยอดขึ้นไปปักธงแล้วทิ่มไว้
และกูชอบซ้อมไมค์ มากกว่าชอบซ้อมปืน
อดีตกูพร้อมลืม วันนี้กูพร้อมยืน
เวลามันโคตรแพง และมันไม่ย้อนคืน
อย่าให้ความเสียดาย มันกลับมาย้อนมึง
เพราะว่ามึงมีชีวิตเดียว มึงควรได้ใช้ชีวิตมึง
เพราะว่าชีวิตก็เท่านั้น
มึงได้ใช้มันคุ้มหรือยัง
กูถามตัวเองทุกวันที่ลืมตาตื่น
อยากเป็นตัวเองหรือว่าคนอื่น
เพราะว่าสุดท้ายก็เท่านี้
เหลือเพียงผงเถ้าถ่านธุลี
ลองคิดให้ดีว่าไอ้ยศฐาที่แบกกันมา
เพราะว่าชีวิตก็เท่านั้น
มึงได้ใช้มันคุ้มหรือยัง
กูถามตัวเองทุกวันที่ลืมตาตื่น
อยากเป็นตัวเองหรือว่าคนอื่น
เพราะว่าสุดท้ายก็เท่านี้
เหลือเพียงผงเถ้าถ่านธุลี
ลองคิดให้ดีว่าไอ้ยศฐาที่แบกกันมา
มันคุ้มกันหรือเปล่า
มันคุ้มกันหรือเปล่า
มันคุ้มกันหรือเปล่า
