ขนาดขับรถไม่คาดเข็มขัดยังโดนเขาจับ ยิ่งถ้าใบขับขี่ไม่มีดีไม่ดีจะโดนปรับขนาดทะเลาะวิวาทมาตราที่ 391 ตบเบาๆยังเป็นคดี ยังมีโทษปรับและจำแต่พอคนรักทิ้งไปให้เจ็บช้ำ ทำไมดิฉันร้องเรียนไม่ได้เลย
ให้เขาโดยเสน่ห์หา ศาลท่านว่าให้ทำใจ มันไม่ผิดมาตราไหน ยอมให้เขาเองยามซึ้ง ให้เขาโดยเสน่ห์หา คงไม่มีค่าเสียใจ โจทย์ไม่ต้องการอะไร เพียงแค่ได้เจรจา ขอแค่หัวใจคืนมา
เขาหลอกให้รักให้ฝัน และนั่นคือคำให้การ และดิฉันก็มีพยาน ว่าเขาหวานมากเท่าไหร่ เขาหลอกให้หลงฟ้องร้องได้ไหม เรียกค่าเสียใจที่เขาได้แล้วก็ทิ้งไป ไม่ต้องมีหรอกทนาย มาตรา ที่ ๕๒๑ บัญญัติไว้ โง่เองที่รั้งเขาอยู่ไม่ไหว โจทย์อยากจะวอนจำเลย จำลองเหตุการณ์เคยๆ เหมือนก่อนจะเริ่มเฉยเมย น้ำตาลยังหวานไม่เท่า จูบที่จำเลยเคยทำคิดแล้วยิ่งช้ำยิ่งเศร้า ก็มันไม่ยุติธรรม ดิฉันไม่ยอมไม่ยอมความ