เนื้อเพลง หมอลำมาเนีย กู่แคน School
แนมเบิ่งสุดปลายฟ้าพื้นใหม่
ของอีสานบ้านเฮา
ที่เปลี่ยนไปกับเวลา
มีสิ่งที่เลอค่า
ที่บ่หายไปตามเวลา
แสนขะลำ วัฒนธรรมที่ยังบ่ตาย
พี่น้องเฮาชาวอีสาน
บ้านเฮาคันนา บ่ฮู้สิเป็นจั่งได๋
หากแม่นลูกหลาน
นำบ้านเมืองสู่ฟ้าใหม่
อย่าได้ลืม ฮีตคองที่เป็นเจ้าของ
มองไปกับบูรพา ฟ้าก็ส่อง
มองอรุณขอบฟ้า ได้ทรงก็ทรงศรี
รัศมีเบื้องบน พระขันธ์คล้องเจ้าเกี้ยวทอง
ขอบฟ้าเป็นสีทอง สาดส่องฟ้าสีคราม
คืองามดั่งจินตนาการ
อยู่อีสานบ้านเฮา
เข้ากับเสียงพิณเสียงแคนที่อิงอ้อย
ลมพัดคอยวอยลมผสมกลิ่นหอม
งามคือจันทร์บ่วงบุปผา
แสงทอฟ้าสาดสีทอง
มีฮีตคองเป็นครรลองแห่งความดี
ฮีตสิบสองคองสิบสี่
ประเพณีหมู่เฮาอีสาน
มีมานานมาโดน
จนว่าฮอดเดี๋ยวนี้
อีสานเฮามีแต่ความฮัก
และความม่วนซื่น
ในค่ำคืนที่มีดวงดาว
เสียงแคนในลมพัดพ้าว
ดีดกีต้าร์เบาๆ เอาดนตรีบรรเลงสีสัน
อัศจรรย์คือจั่งเมืองฟ้า
บ้านนาภูเขาป่าดอน
จั่งแม่นออนซอนอีหลี
ดีที่เกิดอยู่แผ่นดินนี้
เมืองที่เฮาเอิ้นว่าบ้าน
นี่แหละคือแผ่นดินอีสาน
ดอกไม้บานเป็นตาเบิ่ง
สาวหน้าฮ้านเจ้ามาถึง
ยิ้มใส่อ้าย แหงนหน้าดู
สาวคนงาม บ่าวคนโง่
สาวคนงาม บ่าวคนโง่
ให้เจ้าดูละเด้อบ้านเฮาแหน่
ยุคสมัยพาบ้านเมืองเฮาแย่
จมพื้นตื่นตม
พวกหัวหน้าเขาก็พากันก้ม
ให้แต่พวกที่มีเงิน
บ้านเมืองบ่เจริญ
ย้อนคนโกงกินบ้าน
ย้อนคนโกงกินบ้าน
คนอีสานหัวใจนักสู้
ผู้มักม่วนผู้จิตใจดี
นี่ละเด้อ คนบ้านเฮา
เว่าจาตาฮักอีหลี
เป็นน้องเป็นพี่เป็นคนอีสาน
พวกลูกหลานขออวยพร
พ่อแม่พี่น้องผู้มาฟังลำ
ให้อยู่ดีมีเงิน
ฝากไปเด้อทุกกำ
มาฟังเสียงลำของคนรุ่นใหม่
ยิ่งหว่าหลงใหล ยิ่งกว่าคลั่งไคล้
จากใจลูกหลาน หมอลำมาเนีย
