เนื้อเพลง เสียงพล่อยๆ พัดชา AF2
รัก ที่เคยบอกฉัน ที่เคยหลอกฉัน ฉันเพิ่งเข้าใจ
ฉัน เสียใจแค่ไหน แพ้ความอ่อนไหว ของเธอมานาน
ร้อง ร้องจนไม่ไหวแล้ว น้ำตาไม่เหลือแล้ว มืดมนเกินไป
เหลือ ร่องรอยที่เหลือไว้ เหมือนเป็นบาดแผลร้าย ที่ลึกเกินจะเยียวยา
* ฝันร้ายมันกลายเป็นจริง ตื่นมาไม่หายไป ฝืนรับความจริงจนใจ ไม่อยากตื่นขึ้นมา
โดนเธอโกหกมานาน ไม่ถามยังซะเสียกว่า ว่าอะไรคือจริงอันไหนไม่จริง
** (อยากลองรู้สึกบ้างไหม) ถ้าฉันไม่พูดความจริงออกไป
(ปล่อยเธอโง่อยู่อย่างนั้น) สิ่งที่ได้เห็นเป็นความลวงตา
บอกว่ารักที่แท้ ไม่เคยรัก แค่เสียงพล่อยๆที่ลอยออกไป เธอรู้บ้างไหมมันทรมาน
ยื้อ ยื้อจนไม่ไหวแล้ว เรี่ยวแรงไม่เหลือแล้ว ร้ายแรงเกินไป
ฉัน โง่ไปใช่ไหม ถึงเลวแค่ไหน ฉันรักใครฉันรักจริงๆ
( * , ** , ** )
เธอรู้บ้างไหมมันทรมาน เธอรู้บ้างไหมมันทรมาน
