จากหยดนทีกลายเป็นลำธาร สร้างสมมานานตามกาลเวลา
ไม่ต่างอะไรกับใจฉัน ตั้งแต่เจอกันในวันนั้น ได้ผูกได้พันจนเป็นเพื่อนแท้
* กับสิ่งที่เราได้เคยพลาดพลั้ง ก็รู้ว่ายังมีใครบางคน
ตบไหล่เบาๆยามเราท้อ ไม่พูดอะไรแค่กอดคอ ก็แค่มองตากันเราก็รู้
** ต่อให้คนเป็นล้าน ยืนอยู่ตรงนี้ คงไม่มีคนไหนเข้าใจเรา
ได้เท่ากับคนไม่กี่คนที่อยู่ด้วยจะไม่เหงา เติมเต็มใจเราเมื่อขาดหาย
อาจจะเคยหกล้ม แต่มีเพื่อนห้อมล้อม พร้อมยิ้มช่วยฉุดเราให้ยืนไหว
แต่คำหนึ่งคำมันอาจจะสั้น แต่เปี่ยมด้วยความหมาย เรายังมีนายเป็นเพื่อนแท้
*** จะจดจะจำเวลานี้ไว้ เพื่อย้ำในใจว่าใครบางคน
ที่อาจบังเอิญได้เจอฉัน แต่หากบังเอิญได้ผูกพัน ร่วมผ่านคืนวันที่ดีและร้าย ไปกับฉัน
( * , ** , *** )