ก็รู้ว่าเรามาไกลจนเกินจะย้อนคืนวันเวลาเดินทางกลับไปแล้ว ใช่ไหม
เมื่อรักเราเป็นเพียงลมที่พัดผ่านช่วงเวลาคืนวันดีๆก็ผ่านพ้น และเลือนหาย
* อาจเคยมีคนบอก ความจริงมันช่างเดียวดาย มันทรมาน แต่ฉันไม่เคยสนใจ
เพราะรู้ว่าเราต่าง ต้องเจ็บต้องปวดเพียงใด แต่สิ่งสุดท้าย ที่เราควรทำ
แค่คิดดีๆที่เราเผชิญเป็นแค่ความจริงที่เราบังเอิญต้องเรียนรู้ และพานพบ
ว่าไม่มีใครสักคนที่คอยอยู่ข้างเคียงกันเหมือนไม่มีวัน จากไปไหน จะมีไหม
( * )
ก็แค่ยิ้มรับมันไว้ ไม่ยอมหวั่นไหว แม้จะเจ็บจะปวดสักเพียงไหนก็ตาม สักวันก็ผ่านพ้นไป
ขอแค่เธอยิ้มรับมันไว้ แค่ความหวั่นไหว แม้ต้องทุกข์ต้องทนสักแค่ไหนก็ตาม เรายังต้องอยู่ให้ได้
ขอแค่เธอยิ้มรับมันไว้ (แม้มีใครให้รักมากมายแต่สิ่งสุดท้าย ก็เหลือเพียงแค่เราอยู่)
แม้จะเจ็บจะปวดจะปวดสักเพียงไหนก็ตาม(ไม่มีใครไม่สนแค่เพียงผ่านความเดียวดาย สุดท้ายมีแค่เราเท่านั้น)
ก็ขอให้เธอยิ้มรับมันไว้ (แม้มีใครให้รักมากมายแต่สิ่งสุดท้าย ก็เหลือเพียงแค่เราอยู่)
แม้ต้องทุกข์ต้องทนสักแค่ไหนก็ตาม เรายังต้องอยู่ให้ได้
(ไม่มีใครไม่สนแค่เพียงผ่านความเดียวดาย สุดท้ายมีแค่เราเท่านั้น)