ในวันที่ใจ มืดหม่น วันที่ชีวิตหลงทางมาไกล ในวันที่ใจ วุ่นวาย ยิ่งทำให้คิดถึงบ้านเรา
จากมาตั้งนาน ไกลแสนไกล เมื่อไหร่ความฝันจะเป็นจริง หรือที่ฝันใฝ่ไม่มีจริง
เข้าใจว่าคนทุกคน ย่อมมีเหตุผลของการเดินทาง แต่ใจฉันยังอ้างว้าง เมื่อสิ่งที่หวังนั้นยังไกล
หนึ่งใจล่องลอย กลางผู้คน ที่ก็ไม่รู้ใครเป็นใคร หนึ่งใจที่ยัง ต้องเดินไป
เมื่อไหร่ที่ล้มยังคิดถึงพ่อ เมื่อไหร่ที่ท้อยังคิดถึงแม่ และยังคงทำตามคำสัญญา
ชีวิตเมื่อทำได้ตามความฝัน วันนั้นฉันคงได้กลับ เอาฝันนั้นไปฝาก
ปลิวไปตามกระแสใจคน ยังเคว้งคว้างและไร้จุดหมายมืดมน
ความจริงใจสุดท้ายไม่มีความหมาย โลกที่มันลวงหลอก มันช่างโหดร้าย
หรือมันอาจเป็นโชคชะตา ที่ฟ้าได้กำหนดเอาไว้
และยังคงคิดถึงพ่อ เมื่อไรที่ท้อยังคิดถึงแม่ และยังคงทำตามคำสัญญา
ชีวิตเมื่อทำได้ตามความฝัน วันนั้นฉันคงได้กลับ เอาฝันไปกราบเท้า
แม้หนทางมันจะยังห่างไกล ฉันจะไม่ถอดใจ วันนั้นต้องเป็นจริง
ในวันที่ใจมืดหม่น วันที่ชีวิตหลงทางมาไกล แต่ใจฉันยังสู้ไหว จะเหนื่อยแค่ไหนยังเดินต่อ
สิ่งที่ฝันใฝ่อาจเลื่อนลอย แต่ว่าความหวังยังยิ่งใหญ่ หนึ่งใจที่ยัง ต้องเดินไป