ขลุ่ยเอ๋ย ขลุ่ยผิว แผ่วพลิ้วปลิวลมรำเพยไหว เจ้าผลัดถิ่นฐานมาแสนไกล
เจ้ามีผู้ใดประคองพา เมื่อลมโน้มกายเจ้าผ่าน ทำนองสดับหวาน พรมพร่าง
มืดมิดหมอกสลัวมัวฟ้าสาง คละเคล้าขานขับกับตะวัน
คู่ขวัญพลัดตื่นนิทรา ลืมตาเพรียกหาคู่ขวัญ
ผีเสื้อดอกไม้กรายใกล้กัน คู่ขวัญของเจ้าเล่าอยู่ใด
* ขลุ่ยเอ๋ย ขลุ่ยผิว ขลุ่ยเอ๋ย ขลุ่ยผิว ขลุ่ยเอ๋ย ขลุ่ยผิว ขลุ่ยเอ๋ย ขลุ่ยผิว
หวนเอย หวนคืน หวนเงาร่มรื่น ในป่าใหญ่
หวนเถิด หวนไป หมู่ไผ่ใหญ่น้อยนั้นคอยวัน
( * )