เนื้อเพลง เสียงแคนจากแมนชั่น เวียง นฤมล
ได้ยินเสียงแคนดังลอยแล่นมาจากแมนชั่น
ไผน้อพักอยู่หม่องนั่นคนไกลบ้านคือเฮาบ่น้อ
ทำนองลายล่องลายเศร้าฟังแล้วเหงาคึดฮอดแม่พ่อ
สะกิดใจให้คึดพ้อหลายสิ่งที่รออยู่ในความจำ
นับแต่ความจนพาดิ้นรนเป็นคนไกลถิ่น
ความทุกข์บีบให้ต้องดิ้นยากงานบ่เซาแต่เช้าฮอดค่ำ
มาไกลหลายปีติดต่ออยู่ กทม. บ่ได้ฟังลำ
คืนนี้เหมือนแคนไถ่ถามว่าลืมทางเมือบ้านแล้วไป่
แม่นผู้ใด๋เป็นคนเป่าแคนกะส่าง
แต่คนหลอยฟังมันช่างมีแฮงใจหลาย
คนอยู่แมนชั่นยังเป่าแคนหวานซ้ำบ่ย่านอาย
ยืนยันว่าเจ้าของเป็นไผออนซอนน้ำใจเจ้าของเสียงแคน
ลายสุดสะแนนเสียงแคนแล่นจากแมนชั่น
หล่อเลี้ยงคนเหงาไกลบ้านสู้เพื่อฝันบนทางยากแสน
ให้แน่นเหนียวคือปั้นข้าวคนบ้านเฮาฮักกันมั่นแก่น
เป่าอีกแนเด้อหมอแคนช่วยเป็นตัวแทนกล่อมใจไกลบ้าน
ลายสุดสะแนนเสียงแคนแล่นจากแมนชั่น
หล่อเลี้ยงคนเหงาไกลบ้านสู้เพื่อฝันบนทางยากแสน
ให้แน่นเหนียวคือปั้นข้าวคนบ้านเฮาฮักกันมั่นแก่น
เป่าอีกแนเด้อหมอแคนช่วยเป็นตัวแทนกล่อมใจไกลบ้าน
