เหนื่อยท้อที่เดินหลงทาง อยู่กับปัญหาที่มีทุกอย่าง ไม่เคยจบ แพ้วกวนวุ่นวายอยู่กับความคิด
กรีดร้องให้ดังเท่าไหร่ ก็ไม่เลือนให้น้ำตามันจางหาย ไม่มีเหตุผล เลื่อนลอยทิ้งกายให้เสียใจ
* น้ำตา มันไม่มีค่า แค่ปล่อยให้ไหลในใจ
แต่อย่าไปทุกทนข์ (ชีวิตทุกคนต้องมีทางออก) มันต้องมีทางไม่มีใครอยากแพ้
** แม้คืนวันเจ็บปวด ฝนเทท่วมกาย แต่ขอให้เธอได้เรียนรู้ต่อไป อดีตที่เคยเสียใจต้องจดจำ
ท้องฟ้ากว้างใหญ่ แค่ปัญหาอย่าเสียใจ Woah
โปรดอย่าปิดหัวใจ พร้อมจะก้าวไป (โปรดอย่าปิดหัวใจ พร้อมจะก้าวไป) ที่ไหนตามใจของเธอเอง
หากได้ยินเสียงหัวใจที่สั่น บอกกับเธอให้ลองเดินโดยลำพัง แม้ใจเหน็บหนาวต้องไปแค่ทำให้มันคุ้น
ความจริงที่เราฝืนทน อาจสับสนแต่ไม่นานเธอต้องเข้าใจ แท้จริงขอบฟ้าที่เธอแหงนมองอยู่ไม่ไกล
( * , ** )
มองขึ้นไปบนฟ้าไกล เมฆดำอยู่รำไร ฝนมันจะตก ฟ้ามันจะร้อง หนทางอีกยาวไม่ต้องไปสนใจ
มองอดีตให้เป็นอาจารย์ ไม่ใช่อาวุธสังหาร สรรพสิ่งสุดท้ายก็สลาย ตราบใดที่เรายังเป็นแค่สะสาร
ปลดปล่อยมันไประเบิดเสียงของความเสียใจ ร้องมันไป Woah
( ** )