เหม่อมองนาฬิกา ก็ไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไร
นี่ฉันไม่มีเธออีกแล้วใช่ไหม วันที่เราเคยคู่กัน มันจบไปตั้งแสนนาน
* อีกครั้งที่ละเมอเอื้อมมือคว้าไป และเมื่อพบว่าไม่มีเธอข้างกาย
ก็ยิ่งย้ำว่าเธอน่ะจากไปแล้ว แล้วน้ำตาก็เริ่มเอ่อ ก็มันคิดถึงเธอ อยากขอร้องให้เธอกลับมาหา
** มันยังลืมไม่ได้ ก็บอกเธอเลยไม่เคยรับได้ จะผ่านเวลาไปนานเท่าไรยังจำภาพเธอ
เธอยังจำได้ไหม ที่เคยบอกฉันจะไม่ทิ้งกันไม่จากไป สุดท้ายฉันต้องเดียวดายอยู่ในห้องเดิม
( * , ** )
มันยังลืมไม่ลง ก็บอกเธอเลยว่าคงไม่ลืม ภาพเก่าที่เราอยู่ด้วยกันทุกคืน ยังชัดเจน
ที่ทำเป็นเข้าใจมันก็เป็นเพียงภายนอกเท่านั้น ข้างในยังหวั่นไหว สุดท้ายก็เดียวดายอยู่ในห้องเดิม
ดูรู้แล้วว่าเธอไม่กลับมาหา คิดถึงจะตายยังไงเธอก็ไม่กลับมาแล้ว
ต้องทนอยู่ ต้องทนได้
|
