มีเพียงเธอตรงมุมห้องนั้น ปิดประตูปิดตาย อยู่คนเดียวไม่ยอมให้ใคร ได้ผ่านมา
เธอก็ถามตัวเองซ้ำๆ ปาดน้ำที่ไหลจากตา ทำไมต้องเหงา ทำไมต้องเหงา
ยิ่งเวลาที่ฝนตกพรำ ทำให้ยิ่งปวดใจ ยิ่งมีลมที่พัดผ่านไป ยิ่งเหน็บหนาว
สิ่งที่ฉันเองพอจะรู้ ชีวิตของคนอย่างเรา ใครๆก็เหงา เป็นกันทั้งนั้น
* เธอไม่ใช่คนเดียว ที่เจอกับความเหงา เธอไม่ใช่คนเดียว ที่รออย่างเงียบเหงา
คนเหงาใจ มีเป็นล้าน เธอก็เป็นไม่ต่างจากเขา ฉันเองก็เหงา ก็มีเพื่อนเล่นเป็นเงา เท่าๆเธอ
กับบางคนที่มีคู่ใจ ดูคล้ายๆไม่เหงา แต่ในใจลึกๆพวกเขา เก็บอะไรไว้
ก็ชีวิตคนเราซับซ้อน เกินรู้และเกินเข้าใจ แต่ไม่เป็นไร ทำใจดีๆ
( * )
เปิดประตูออกมา มาพบเจอคนขี้เหงาด้วยกัน
โลกแห่งคนขี้เหงา มันกว้างใหญ่เกินโลกใดทั้งนั้น
( * )
ก็มีเพื่อนเล่นเป็นเงา เท่าๆเธอ
| 
