* และมันจะไม่มีใครทำฉันให้ดีอย่างเดิม
เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น ก็ยังวนเวียน อยู่ทุกๆวันที่มี
และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร ให้ฉันลืมเธอสักที
ก็ต้องทำใจว่าจากนี้ ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บและชินไปเอง
คนเราไม่เห็นต้องมีเหตุผลว่าเรารักกัน เพราะอะไร ดอกไม้ที่แย้มที่บานไม่มีใครถาม ว่าทำไม
แต่เมื่อคนเราต้องเลิกต้องลา ดอกไม้โรยราเป็นเพราะอะไร มีคำถามมากมาย ที่ยังค้างใจ
( * )
ที่จริงก็รู้คนเราเกิดมาเพื่อการร่ำลา สักวันหนึ่ง วันที่ดอกไม้จะต้องโรยรา มันคงต้องมาถึง
แต่ฉันไม่เคยเข้าใจสักที เมื่อภาพดีๆยังคงตราตรึง มันยากเกินไป ที่จะเสียมัน
( * )
แค่เพียงช่วงหนึ่งที่ใจ ฉันนั้นได้มีเธอ ต่อเติมเรื่องราวมากมายในชีวิตฉัน
ความรัก คงอยู่เสมอ แม้ต้องพรากจากกัน ลึกๆภายในของหัวใจ
ถึงแม้จะนานเท่าไร เธอยังจะอยู่ตรงนั้น
ไม่มีใคร ทำฉันให้ดีอย่างเดิม เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น ก็ยังวนเวียนอยู่ทุกๆวันที่มี
และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร ให้ฉันลืมเธอสักที
ก็ต้องทำใจว่าจากนี้ ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บและชินไปเอง
ฉันไม่มีวันจะหยุด รักเธอได้เลย
| 
