ท่ามกลางแสงไฟในคืนสลัว หัวใจก็พลันหวั่นไหว สายตาที่เธอมองมาดูเหมือนเธอมีใจ ท่ามกลางผู้คนที่ดูวุ่นวาย แต่เราสองคนก็ยิ่งหวั่นไหว ทำให้ใจสองใจคิดเกินเลย ก็รู้ทั้งรู้ว่าเราสองต่างมีเจ้าของอยู่แล้ว เพียงแต่เวลานั้น มันไม่ทันคิด ว่าคนข้างหลังจะเสียใจ ยิ่งแสงไฟในคืนที่มืดมัว ไม่รู้ตัวว่าเรานั้นทำอะไร จะหยุดมันก่อนดีไหม ที่อะไรจะสายเกิน แค่เพียงอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น จบคืนนี้ไม่มีความหมาย ร่างกายที่เคล้าคลอเคลีย กันอย่างลึกซึ้ง เมื่อในวันนี้เพิ่งรู้จักกัน หยุดความสัมพันธ์ และความหวั่นไหว (ตื่นมาพรุ่งนี้ไม่รู้จักกัน หมดความสัมพันธ์เพราะความหวั่นไหว) ก่อนที่มันจะสายเกินไป อยากจะหยุดเวลา(อารมณ์)นี้ไว้ไม่ให้มันเกินเลย ถ้าเรามีใจให้กันจริงๆ นี่ไม่ใช่สิ่งจะมาตัดสิน น้ำตาที่มันหลั่งรินของคนที่รักเรา หากในคืนนี้เราต่างเผลอใจ ตื่นมาก็คงปวดร้าว ผลลัพธ์คือ ความว่างเปล่าในพรุ่งนี้
| 
