ร้องเพลงก็ไม่เป็นจริงๆ
หลอกใครก็ไม่ลงจริงๆ
รักจริงจึงบอกไม่เป็นจริงๆ
เป็นหรือไม่เป็นก็ควรระบายออก
ยืนขาสั่นทั้งกายใจตัว
เก็บความกลัวความจริงไม่อยู่
มีกี่คนสนใจจ้องดู
กลัวหนวกหู กลัวเขารําคาญ
ที่ไพเราะคือเสียงดนตรี
แต่คนร้องเสียงไม่เอาถ่าน
เกิดกับตัวเมื่อตอนแตกพาน
เป็นมานาน แล้วยังไม่หาย
จึงออกตัว กลัวท่านจะผิดหวัง
ยืนขาสั่นทั้งตัวกายใจ
ปอดดวงไฟฉายมาตรงหน้า
ปอดนั้นเป็นอาการประหม่า
ทําให้ตาหูมัวท้องผูก
ปากก็ร้องพรํ่าบ่นเรื่อยไป
ไม่แน่ใจเข้าท่อนผิดถูก
นักเต้นรําเขาคงสนุก
อย่าเพิ่งลุกหนีไป กําลังใจน่ะสําคัญ
ร้องเพลงก็ไม่เป็นจริงๆ
หลอกใครก็ไม่ลงจริงๆ
รักจริงจึงบอกไม่เป็นจริงๆ
เป็นหรือไม่เป็นก็ควรระบายออก
ยืนขาสั่นทั้งกายใจตัว
ฝ่าความกลัว ผ่านมาครึ่งเพลง
เสียงดนตรีเคล้าคลอบรรเลง
เป็นบทเพลงจากคอแตกพาน
อันวิญญาณของศิลปิน
อยู่และกินนั้นยังต้องการ
วอนผู้ฟังคิดเป็นบุญทาน
หากสงสารช่วยแผ่เมตตา
ชาติหน้าคงเสียงดี
เสียงร้องเพลงไม่ดีไม่เด่น
แต่ร้องเป็นเพลง น่ะดีเท่าไหร่
เสียงร้องเราไม่ค่อยเอาไหน
แต่ร้องจากใจระบายความปอดแหก
ยืนขาสั่นทั้งตัวกายใจ
เหงื่อโทรมไหลหัวใจมันปอด
ใกล้จบเพลงแล้วเราคงรอด
ถึงจะปอด อ้าปากร้องไป
ผิดตรงไหนคงไม่สําคัญ
แต่ตรงนั้นต้องลงให้ได้
ที่สําคัญนั้นท่อนสุดท้าย
ปากอยู่ที่ไมค์ ใจไปอยู่ที่ตีน
ร้องเพลงก็ไม่เป็นจริงๆ
หลอกใครก็ไม่ลงจริงๆ
รักจริงจึงบอกไม่เป็นจริงๆ
เป็นหรือไม่เป็นก็ควรระบายออก
ร้องเพลงก็ไม่เป็นจริงๆ
หลอกใครก็ไม่ลงจริงๆ
รักจริงจึงบอกไม่เป็นจริงๆ
เป็นหรือไม่เป็นก็ควรระบายออก | 
