อีสานแห้งแล้งมานานนับหลายๆ ปี
นะพี่นะน้อง นี่ไม่ใช่เรื่องโกหก
(เรื่องจริงทั้งนั้น)
วันนั้นฉันผ่านไปเห็นมากะตาตัวเอง
จึงต้องมาร้องบรรเลงบอกเล่ากันฟัง
ดินยังงี้โอ้โฮ มันแตกกระแหง
บ้างก็เป็นฝุ่นสีแดงยังกะดินลูกรัง
อนิจจา อนิจจัง ทําไมถึงเป็นอย่างงี้
ก็ฝนไม่ค่อยมีก็ป่าไม้ตายหมด
ตายเพราะโดนโค่นตัด มาแปรเป็นสินค้า
(มันเป็นอย่างเงี๊ยะเรอะ อย่างเงี๊ยะเรอะๆ)
เสียความสมดุลของธรรมชาติ
ฟ้าฝนก็เลยปรวนแปร จะเอาแน่ไม่ได้
(มันเป็นอย่างเงี๊ยะเรอะ อย่างเงี๊ยะเรอะๆ)
ไม่ตกต้องตามฤดูกาล บางทีก็ตกเสียท่วมฟ้า
จนพสุธาจมหาย ท่วมพื้นนาไร่หมด
(มันเป็นอย่างเงี๊ยะเรอะ อย่างเงี๊ยะเรอะๆ)
จมหายกลางสายนที จนมีแต่ความเวิ้งว้าง
ทิ้งรกร้างผู้คนบ้างอพยพตัวตน
(มันเป็นอย่างเงี๊ยะเรอะ อย่างเงี๊ยะเรอะๆ)
ไปเป็นลูกจ้างแรงงาน เป็นบั๊กเสี่ยวอีสาน
เป็นบั๊กเสี่ยวอีสาน สุภาพบุรุษที่ราบสูง
อีสานแห้งแล้งมานานนับหลายๆ ปี
คราวนี้แหละหนอ จะเหลือเพียงเรื่องโกหก
(เรื่องจริงคือว่า)
ต้องช่วยให้ป่าทั้งป่ากลับคืนชีวิตสดใส
ร่วมพลิกผืนนาไร่ ให้กลายเป็นสีเขียว
ให้พี่เสี่ยวน้องเสี่ยวเกี่ยวก้อยกันทํากิน
จากแรงจิตศรัทธา ใครมีปัญญาก็มากหน่อย
ใครมีน้อยก็ทําน้อยค่อยๆ ทํา ค่อยๆ ทํา
เราคนไทยด้วยกัน สายสัมพันธ์ยาวนาน
ทั้งเหนือใต้ อีสาน สืบลูกหลานเหลนมา
(มันเป็นอย่างเงี๊ยะเรอะ อย่างเงี๊ยะเรอะๆ)
นับเวลาพันปีต่อไปอีกหลายพันปี
ก็ลองคิดดูให้ดี จะเอาอย่างงี้หรือยังไง
(มันเป็นอย่างเงี๊ยะเรอะ อย่างเงี๊ยะเรอะๆ)
ถ้าปล่อยให้แล้งนานๆ ก็คงจะหวานคอแร้ง
ศัตรูต่างเมืองกลั่นแกล้ง จะเอาเรี่ยวแรงจากไหน
(มันเป็นอย่างเงี๊ยะเรอะ อย่างเงี๊ยะเรอะๆ)
จงมอบนํ้าใจให้กันส่งความฝันสู่อีสาน
ร่วมมือกันสร้างตํานานให้สมญานามยิ่งใหญ่
(มันเป็นอย่างเงี๊ยะเรอะ อย่างเงี๊ยะเรอะๆ)
จนคนไทยเรียกขาน เป็นบิ๊กเสี่ยวอีสาน
เป็นบิ๊กเสี่ยวอีสาน สุภาพบุรุษผู้ใจบุญ
คอร์ดเพลง คาราบาว
คอร์ดกีต้าร์ คาราบาว