ท้องที่มีเธอยังหิว
ผิวเนื้อนวลนางถึงเป็นที่พักกายของชายเปลี่ยว
น้องที่มีก็ยังรอ รอเธอกลับมาหานมและเสื้อผ้า
ฝากจากดินแดนไทย มุ่งคืนสู่เมืองเชียงตุง
งานที่ทําก็จําใจ
ทอดเนื้อตัวไปใจเจ็บก็เพราะจนตั้งแต่เกิด
ฝันที่มีก็เพียงลม
ใครมาโถมทุ่มเทชีวิตร่วม
เหมือนดังส้วมสุขาเป็นสาธารณชน
ฝันอันล่องลอย ไร้ซึ่งจุดหมาย
บ้านก็อยู่ไกล ไร้ที่พึ่งพิง
แสงตะวันรอน ลับลงติดดิน
เธอต้องขายกิน นส. 3 ก.
ท้องที่รอก็ยังหิว
สิบนิ้วที่มีไม่อาจจะทดแทนคุณกําเนิด
สังคมเราก็เท่านั้น
ถ้าจะโทษกันนั้นคงต้องแก้ต่าง
ว่าเป็นลูกสาวใคร เธอไม่ใช่ลูกสาวคุณ
ร้องไห้ไปกับความฝัน
มันไม่ใช่กรรมใช่เวร วรรคใดในชาติก่อน
ชาตินี้เป็นอุทาหรณ์
สอนใจผู้คนน้องสาวเป็นไทยใหญ่
เธอดีทั้งหัวใจร่างกายและวิญญาณ
ฝันอันล่องลอย ไร้ซึ่งจุดหมาย
บ้านก็อยู่ไกล ไร้ที่พึ่งพิง
แสงตะวันรอน ลับลงติดดิน
เธอต้องขายกิน นส. 3 ก.
ก.ที่หนึ่ง กิน ก.ที่สอง เกียรติ
ก.ที่สาม กาม นส. 3 ก.
พ่อเอาไปขาย แม่เอาไปคุ้ม
เนื้อนุ่ม นมดี กระหรี่ดัง
ฝันอันล่องลอย ไร้ซึ่งจุดหมาย
บ้านก็อยู่ไกล ไร้ที่พึ่งพิง
แสงตะวันรอน ลับลงติดดิน
เธอต้องขายกิน นส. 3 ก. | 
