โลกที่หมุนสร้างแต่ความแปรผัน เธอและฉันไม่พ้นต้องเปลี่ยนผันตาม
จากมีรักที่ซึ้ง กลับเป็นรักที่ช้ำ มีแต่ความเสียใจ เสียใจ
คำว่ารัก คงไม่เหลืออีกแล้ว ไร้วี่แววของคนที่อยากชิดใกล้
จากที่เดินกุมมือ ก็ผละกันไปไกล ไม่มีใจให้กันเหมือนเคย เหมือนเคย
* เมื่อต่างคนต่างหมดรัก ต่างคนต่างรู้ดี ก็คงไม่มีอะไรดีกว่านี้
** ถึงเวลาเอ่ยคำลาแล้ว ถึงเวลาจบเรื่องหัวใจ รักที่ทรมาน เก็บไว้ไม่มีอะไรที่ดีขึ้นมา
สองเราต้องอยู่อย่างทนฝืน สองคนกล้ำกลืนแต่น้ำตา
ขืนยิ่งคบกันไป ยิ่งทำให้ใจของเรายิ่งล้า (ต่างคนต่างเหนื่อยไป)
ไม่ใช่ฉันอยากจะพูดคำนี้ พอกันที คำนี้ไม่อยากพูดไป
อยากอยู่ไปนานๆ อยู่ด้วยกันจนตาย แต่ก็รู้ว่ามันไม่มี หนทาง
( * , ** , ** ) |
